Stilte

Stilte.. een geinig begrip wanneer ik me besef dat mensen vaak zeggen na een vakantie: het was zo lekker stil in de natuur..

Klopt dat wel? De natuur is alles behalve stil namelijk! Er is een continue groots gebeuren gaande.. vogels, wind, water.. geritsel.. de natuur fluistert aan 1 stuk door in je oor..

In steden -waar ik het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht- vind ik het vaak juist angstvallig stil. Op natuurlijk gebied dan. Weinig geritsel, wind of vogels.. zo vele malen minder dan in 'the real deal'.. waar ik ook heb gewoond.

De geluiden van een stad zijn.. machine-achtig. Veel gestamp en gebrom. Vaak ook plotser en indringender dan geluiden in de natuur, die je meestal toch aan hoort komen, of je wordt gewaarschuwd door de natuur zelf; dieren die veel sensoriser zijn ontwikkeld (of beter gezegd: minder ont-ontwikkeld dan wij ;)) reageren zoveel sneller dan wij mensen op aankomend 'onheil'.

De stilte van de natuur in een stad beangstigt mij.. (onnatuurlijk licht ook trouwens) we raken hierdoor volgens mij vervreemd van cycli die immer gaande zijn.. de vertelsels en informatie die de natuur met ons delen wil. Deze cycli doen iets met ons.. maken ons bewust van innerlijke roerselen.. van bewegingen die aanstaande zijn of juist losgelaten mogen worden.. en dat maakt dan weer dat we dat willen eren en vieren.. via rituelen. Daarom zet ik vaak natuurlijke geluiden aan in mijn woning.. op de fiets door de stad.. etc. Geweldig zou het zijn als die geluiden live zouden zijn.. zo van net buiten de stad. Live informatie uit de natuur.