Posts

Thee in de woestijn

Waauw.. mooi in beeld gebracht deze wijze van thee bereiding.. it's a ritual! Onderstaande link leidt naar een video van Iswegh Attay van Tinariwen, met een Touareg Berber nomaden tribe song over hun woestijn thee ceremonie en hoe belangrijk vertraging en aandacht is. https://www.youtube.com/watch?v=VoPPMktXCEI

Vervreemding & relaties

Whooop.. zoveel mooie inspiratie.. en het komt me van alle kanten 'aanwaaien'. Wat natuurlijk niet correct verwoord is, want mijn huidige trilling zorgt hiervoor. Mensen voelen dat, zonder te beseffen / hoofdelijk te weten.. maar stemmen er maar wat graag op af. De link naar deze lezing kwam gisteren via mijn sportschoolvriend binnen, waarvoor dank: Paul Verhaeghe - Vervreemd zijn. Op zoek naar je authentieke identiteit https://www.youtube.com/watch?v=rCuDREckwxk En deze link kwam vanochtend m'n whatsapp binnen vliegen via een vriendin uit Amsterdam, wederom dank! Psychiater Jim van Os: ‘De kwaliteit van onze relaties is het fundament van ons leven'. https://www.demorgen.be/beter-leven/psychiater-jim-van-os-de-kwaliteit-van-onze-relaties-is-het-fundament-van-ons-leven~b4d61c0f/?utm_campaign=shared_earned&utm_medium=social&utm_source=copylink Beide artikelen / lezingen hebben -voor mij persoonlijk- vooral een enthousiasmerende werking; de dieper liggende reden om

Uitgedoofde rituelen = uitgedoofde mensen

'Hoe kom jij altijd zo relaxed?' .. is een vraag die ik vaak krijg en kreeg (niet dat ik dat zelf altijd zo ervaar, maar op de buitenwereld kom ik zo over.. wellicht omdat het fenomeen vergelijken daartoe lijdt.. en we in een wereld leven waarin velen nog verder van relaxed verwijderd zijn dan ik, blijkbaar). Ik begin me door dit traject/onderwerp/proces te beseffen dat mijn eigen rituelen een grote rol spelen in mijn 'relaxed-zijn'. Ik neem de tijd voor 'dingen'. Ik ontwaak - rustig, regelmatig mediterend ook. Ik steek een kaars aan. Zet een kop thee. Zit even buiten.. bekijk de planten in m'n tuin, en de lucht. Geen haast richting 'wat er moet vandaag'. Zijn met wat is.. wat ik voel.. waar mijn gedachten gaan.. en die dan weer laten gaan. We hebben allemaal zo onze rituelen door de dag heen. Grootste 'gedeelde' rituelen lijken me - in NL - het opstaan, het ontbijt, een kop thee of koffie, maaltijden bereiden en het slapen gaan. Daarnaast er

Bewustzijns-herinnering

“Een ritueel is de uitvoering van een mythe. Door deel te nemen aan het ritueel, neem je deel aan de mythe. En aangezien een mythe een projectie is van de diepe wijsheid van de psyche, door deel te nemen aan een ritueel, deel te nemen aan de mythe, word je als het ware in overeenstemming gebracht met die wijsheid, die de wijsheid is die hoe dan ook in jou inherent is. Je bewustzijn wordt herinnerd aan de wijsheid van je eigen leven. Ik vind rituelen verschrikkelijk belangrijk. “ Joseph Campbell

Diepe wortels

Eindelijk! Een website met relevante info. Het artikel heet.. naja, het staat geschreven in deze link: https://gudela.be/2019/04/11/ heidense-wortels-in-hedendaagse-gebruiken-en-rituelen / Het slot van het artikel vind ik mooi: Waarom is deze kennis zo belangrijk? Er valt nog heel veel te vertellen over de oude gebruiken en tradities die vaak dankzij, soms ondanks het christendom hebben kunnen overleven. Ik vind het belangrijk om deze wortels te kennen, te onderhouden en te beleven. Niet omdat ik hang naar vervlogen tijden of deze leer als enige waarheid zie. We zien dat met het leeglopen van de kerk de maatschappij verandert. Sommige mensen worden atheïst in verzet tegen het kerkelijk instituut of God, andere beginnen een spirituele zoektocht in India, Peru of in ver-weg-van-ons-bed-landen. Ze gooien het kind weg met het badwater. Ze weten niet dat we diepe wortels hebben, een oerdegelijke spirituele traditie in Europa die vervlochten is met wie we zijn : een groot deel daarvan is ter

Stilte

Stilte.. een geinig begrip wanneer ik me besef dat mensen vaak zeggen na een vakantie: het was zo lekker stil in de natuur.. Klopt dat wel? De natuur is alles behalve stil namelijk! Er is een continue groots gebeuren gaande.. vogels, wind, water.. geritsel.. de natuur fluistert aan 1 stuk door in je oor.. In steden -waar ik het grootste deel van mijn leven heb doorgebracht- vind ik het vaak juist angstvallig stil. Op natuurlijk gebied dan. Weinig geritsel, wind of vogels.. zo vele malen minder dan in 'the real deal'.. waar ik ook heb gewoond. De geluiden van een stad zijn.. machine-achtig. Veel gestamp en gebrom. Vaak ook plotser en indringender dan geluiden in de natuur, die je meestal toch aan hoort komen, of je wordt gewaarschuwd door de natuur zelf; dieren die veel sensoriser zijn ontwikkeld (of beter gezegd: minder ont-ontwikkeld dan wij ;)) reageren zoveel sneller dan wij mensen op aankomend 'onheil'. De stilte van de natuur in een stad beangstigt mij.. (onnatuurl

Verwelkomen en loslaten

Hmmm.. een komen en gaan van vanalles is aan de orde van de dag. De zon komt op en zakt weer in de horizon. En dat is iets wat we in vele vormen eren, waarde toekennen, etc. We bereiden onze maaltijden, vieren verjaardagen, verwelkomen mensen in een nieuwe groep door hen de hand te schudden of geschenk te geven, drinken een drankje bij een afscheid.. etc. Zijn de inheemse rituelen verworden tot contemporary -en vooral minimalistische- afleidingen daarvan? En wat ik me daarbij afvraag: is dat erg?  Vanochtend las ik in een post op instagram over het verdwijnen van ornamentiek.. ik noemde dat jaren geleden 'romance in design' (afstudeer onderwerp tijdens een master opleiding op DAE waar de docenten niet veel veel konden destijds.. en ik staakte). En daar zit wel wat volgens mij: in de veralgemening van ieder detail, zie ik een verdwijnen van diepgang, van waarde toekennen aan, van het mogen hebben van een eigen karakter, identiteit.. minimalisme staat gelijk aan 'niets te zeg